Het is begin dit jaar als Martine mij een mailtje stuurt dat ze mij graag wil boeken voor een geboortereportage en een tijdje later spreken we af om kennis te maken. We hebben een heel gezellig kennismakingsgesprek en er is sprake van de juiste klik. Iets wat toch wel heel belangrijk is bij het fotograferen van zoiets intiems!
Martine en haar man Marcel verwachten een zoon. Iets wat ze nog nauwelijks kunnen geloven. Martine heeft namelijk al 3 dochters en er zijn alleen maar meiden in de familie. Voor Marcel is het zijn eerste kindje. Wat bijzonder! We spreken af dat we de laatste weken nauw contact zullen houden.
De uitgerekende datum nadert, maar het blijft rustig. Martine voelt zich prima zegt ze. Ze is alleen erg nieuwsgierig. Ik heb het vreselijk druk rondom de uitgerekende datum en neem overal mijn “vluchttas” mee naar toe. Als de meivakantie zich aandient moet ik mijn kinderen helaas vaak teleurstellen… Ik durf geen hele dagen weg te gaan naar een pretpark bijvoorbeeld. Dit zijn echt de minder leuke dingen van dit prachtige vak!
Ik woon de dagen dat Martine overtijd loopt zowat in mijn telefoon. Bij elke piep vlieg ik op, maar Martine is het niet…
Het is de dag voor koningsdag en ik heb mijn kinderen eigenlijk beloofd om met ze met een kleedje op de vrijmarkt te gaan staan, maar op de een of andere manier voelt dat ook niet goed. We spreken af wel gezellig over de vrijmarkt te gaan struinen en gelukkig vinden ze dat ook goed. Die avond gaan mijn man en ik laat naar bed. Ik check om 3 uur ’s nachts nog even mijn telefoon… Niets.
Om iets voor 8 ’s ochtends gaat mijn telefoon en ik zit direct rechtop. Ja! Eindelijk! Het is Marcel en hij zegt dat het is begonnen. Hij zegt dat de verloskundige ook onderweg is. Ik stel voor om haar oordeel even af te wachten, maar Marcel zegt dat ik eigenlijk beter nu direct kan komen. Hmmm oke… Als het pas net begonnen is dan is dat wellicht een beetje te snel, maar ik wil geen risico lopen en besluit er toch direct heen te gaan.
Eenmaal in de auto bekruipt mij een onheilspellend gevoel. Het is natuurlijk al Martine haar vierde kindje dus het kan snel gaan. Ik ben blij dat ik toch direct mijn bed uit ben gesprongen. Ik kan er maar beter zijn!
Om iets over half 9 parkeer ik mijn auto in Zoetermeer. De kraamhulp ziet mij aankomen en doet de deur open. Nou, hij is net geboren! Wat?! In eerste instantie denk ik dat ze een grapje maakt, maar in de woonkamer zie ik Martine op bed liggen met een baby op haar borst. “Wat doe jij nou?” roep ik naar binnen. Jeetje! Ik ben ongelofelijk blij voor haar dat hij er al is, maar oh wat baal ik! Ik pak snel mijn camera uit en begin te fotograferen. De placenta wordt net geboren en Thijs ligt tevreden op mama’s borst. Het valt mij wel direct op dat Thijs zijn gezichtje enorm gezwollen is. Zijn ogenleden zijn dik en zijn lippen puilen helemaal uit. De verloskundige verteld dat Thijs geboren is via een “aangezichtsligging”. Dit kan best gevaarlijk zijn en is heel erg bijzonder. Normaal gesproken moet zo’n bevalling in het ziekenhuis plaatsvinden en wordt er vaak overgegaan op een keizersnede, maar daar was het in dit geval al te laat voor. Thijs had ineens haast!
Gelukkig lijkt Thijs verder een kerngezond mannetje. De eerste onderzoeken zijn goed. Zijn gezichtje is ook al een stuk minder gezwollen. Wel is zijn temperatuur aan de lage kant dus wordt hij lekker dik ingepakt. Hij wordt zelfs in een wollen deken gewikkeld. Dezelfde deken als waar zijn papa als baby onder gelegen heeft! Het bed wordt verschoond, er worden beschuitjes gesmeerd en de hond en kat keutelen rond. Het is een gezellige boel zo. De dochters van Martine zijn die week bij hun vader en moeten een eindje rijden voor ze in Zoetermeer zijn. Als ze eindelijk binnen komen komt bij Martine de ontlading. Wat moet het bijzonder voor haar zijn om al haar kinderen zo bij elkaar te hebben. Wat een fijn gezin zo! De meiden zijn super nieuwsgierig en kunnen hun ogen niet van hun broertje af houden. Ze willen hem graag vasthouden en bij alles helpen. Als er een pleistertje op Thijs zijn hiel geplakt moet worden na het prikken willen ze dat ook maar al te graag doen. Na een familiefoto neem ik afscheid. Het is 12.00 uur als ik Zoetermeer weer uit rij en app mijn man dat ik klaar ben voor de vrijmarkt. Eenmaal daar drinken we een biertje en proosten we op de koning… en op het kleine prinsje dat geboren is!
-Alle personen die herkenbaar in beeld zijn hebben toestemming gegeven voor publicatie-