Oliver – Snel, sneller, snelst!

Ik zit luid vloekend in mijn auto. Nee, nee, NEE! Dit gebeurd me niet weer!
Het is 01.00 uur ’s nachts en ik werd net gebeld door Ricardo dat Toyah persweeën heeft. Hoe is het toch mogelijk! Wéér een turbobevalling! Ik moet en ik zal het halen deze keer! Ik trap het gas nog maar wat dieper in…

Maanden daarvoor krijg ik een heel enthousiast mailtje van Toyah. Ze wil dolgraag dat ik de geboorte van haar 2de kindje kom fotograferen. Ze hebben al het meest schattige zoontje van de wereld: James. Tijdens de zwangerschapsshoot steelt hij de show. Wat een heerlijk vrolijk ventje! Ricardo en Toyah verwachten nu weer een knulletje dus dat beloofd wat! We hebben veel contact met elkaar via Facebook en Whatsapp. Op koningsdag ben ik net te laat aanwezig bij een geboortereportage en ik druk haar op het hart mij echt direct te bellen als de weeën begonnen zijn. Het maakt niet uit hoe laat! Gewoon direct bellen!

Het is kwart over 12 ’s nachts en ik wil net naar bed gaan als Toyah belt. Ze vertelt me zuchtend dat het begonnen is. Ze klinkt al heel wazig… Dus ik vraag hoelang ze al weeën heeft. Een kwartiertje antwoord ze. Ze heeft het direct bellen in ieder geval serieus genomen! Ik maak me wel zorgen… Haar stem verraad dat ze al behoorlijk ver zou kunnen zijn. Ik weet niet wat ik moet doen. Wanneer moet ik nu gaan rijden? En waarheen? Toyah moet vanwege een medische indicatie in het ziekenhuis bevallen dus het is wachten op groen licht van de verloskundige. Ik besluit met mijn tas klaar, schoenen aan en jas naast me op de bank te wachten. Zo kan ik direct weg!

Om iets voor 01.00 uur belt Ricardo mij op: Ja hoi met Ricardo… Toyah heeft het over persdrang dus ik denk ik bel je maar even. NEE! Persdrang?! Op dat moment meet de verloskundige net de ontsluiting en hoor ik haar roepen: Oke, we blijven thuis! De baby komt NU! Neeeeeee!! Ricardo appt me het adres en ik scheur zo hard als ik kan richting Barendrecht…

Zo’n 20 minuten later bel ik aan. Ricardo doet de deur open en ik verwacht het gehuil van een baby, maar het is stil. En?? Je bent net op tijd! Ik ren de trap op en zie Toyah op bed liggen. Het hoofdje staat al. Ik trek de camera uit mijn tas en begin snel te fotograferen. Nog geen 2 minuten later wordt Oliver door zijn eigen papa op de buik van mama gelegd. Wauw!! Dit is echt bizar snel gegaan allemaal… Toyah is in nog geen 1,5 uur bevallen!

Maar nu komt het spannendste moment… Na de vorige bevalling moest Toyah onder het mes omdat de placenta niet wilde komen. Daarbij had ze ook veel bloed verloren. De kans dat dit weer gebeurd is groot. Daarom was een ziekenhuisbevalling wel de bedoeling. De verloskundige duwt en trekt, maar er zit geen beweging in de placenta. Wat een domper zou het zijn als we nu alsnog naar het ziekenhuis zouden moeten gaan. Na 20 minuten belt de verloskundige de ambulance. Toyah moet naar het ziekenhuis. Shit. De ambulance is onderweg en de verloskundige belt naar het ziekenhuis of er plek voor haar is. Terwijl ze belt trekt ze een beetje aan de navelstreng en ineens komt de placenta! De opluchting is enorm!

In de tussentijd zijn de ouders van Ricardo gekomen om James op te halen. Die heeft overal doorheen geslapen, maar wordt uiteindelijk toch wakker. Hij komt nog even bij zijn kleine broertje kijken, maar snap er weinig van. Hij vind het leuker om mij te zien en laat direct zijn vrolijke smoeltje zien haha!
De controles zijn prima. Oliver is 4020 gram en 54cm lang. Een gezond en tevreden ventje en nadat mama lekker onder de douche geweest is drinkt hij goed aan de borst. Het is bijna half 4 als ik besluit om naar huis te gaan. Het is een beetje onwerkelijk allemaal… Zo’n korte geboortereportage heb ik nog niet eerder gehad! Thuis kruip ik nog even lekker in bed. Wat een nacht was dit!

-Alle personen die herkenbaar in beeld zijn hebben toestemming gegeven voor publicatie-

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven