Begin dit jaar krijg ik een berichtje van Mark en Ilona. Ze verwachten hun tweede kindje en ze willen weer een zwangerschapsshoot en newbornshoot boeken. Wat ontzettend leuk! Van hun eerste kindje Nola heb ik ook de newbornshoot gedaan en ik vind het altijd zo’n eer als ik dan voor een volgende kindje weer geboekt word!
Eind augustus hebben we de zwangerschapsshoot en Ilona zegt tegen mij dat ze de laatste geboortereportage zo mooi vind… Is dat niets voor jou vraag ik? Ze twijfelt. Als ze vervolgens verteld dat ze graag thuis en in bad wil bevallen ben ik een en al oor. Zo’n bevalling zou ik graag eens willen fotograferen! Eenmaal thuis mail ik haar een voorstel en na wat bedenktijd gaan Mark en Ilona akkoord. Ik ben blij! Niet alleen wil ik graag de sfeer van een thuisbevalling vast kunnen leggen, maar ik weet ook dat thuisbevallingen (licht)technisch heel lastig kunnen zijn. Ik wil alles geprobeerd hebben!
Zondag 9 oktober, de uitgerekende datum, komt steeds dichterbij. Op vrijdag de 7de app ik Ilona dat ik het weekend eigenlijk niet weg kan. Op zaterdag vieren we het verjaardagsfeestje van mijn zoon en op zondag zit het hele huis vol visite. Ze antwoord dat ze net aan de CTG ligt omdat ze de baby niet goed meer voelde. Meestal komt de baby dan binnen 24 uur zegt ze! Nou dat hoop ik niet zeg! Doe maar ergens na het weekend ofzo…
Het is iets over 5 uur in de nacht als mijn man me wakker maakt. Loes! Je telefoon! He? Wat?! Half in slaap pak ik mijn telefoon. Hallo?! Het is Mark. Ilona heeft nu 5cm ontsluiting! Ilona? Ontsluiting? Ik murmel iets vaags terug… Mark vraagt “Kom je nu hierheen?” ehh OJA! Oke ik kom er nu aan! Ik ben ineens helemaal wakker en sta weer stijf van de adrenaline. In mijn hoofd reken ik uit hoe laat ik weer thuis zal zijn. Mijn zoon viert immers zijn verjaardagsfeestje vandaag. Als het een beetje mee zit ben ik net op tijd thuis. Ik schiet snel mijn kleding aan, pak beneden mijn spullen en rij naar hun huis. Om iets voor half 6 stap ik de woonkamer binnen. Omdat er een grote kans op nabloedingen is gaat Ilona voor de zekerheid niet in bad, maar op een bed middenin de woonkamer bevallen.
Ilona zit op de rand van het bed en kwebbelt gezellig mee tussen de weeën door. Als ze een wee heeft zucht en kreunt ze een beetje. Meer niet. Ik verbaas mij er echt over. Het ziet er helemaal niet uit alsof ze bijna gaat bevallen. De kraamverzorgster komt binnen en Mark voorziet iedereen van koffie en thee. Het is allemaal heel gemoedelijk en knus. Precies zoals ik het mij had voorgesteld.
Om iets voor 6 veranderen de weeën. We merken het allemaal aan Ilona. Ze kreunt aan 1 stuk door en zegt ook dat ze pijn heeft. “Ik denk dat ik moet gaan liggen hoor” zegt ze. De verloskundige besluit haar vliezen door te prikken. Ik kijk even mee en ik zie echt een ballonnetje gevuld met vruchtwater naar buiten komen. De verloskundige prikt het ballonnetje door en een grote golf vruchtwater volgt. In de tussentijd probeer ik een goed plekje te vinden. Met 4 man is het druk rondom het bed en de spots aan het plafond zorgen voor een raar licht. Ik bedenk me dat ik misschien op een stoel kan gaan staan om van bovenaf te fotograferen, maar als ik de stoel neer heb gezet krijgt Ilona een perswee en zie ik dat de baby komt… NU! Ik ga snel aan het voeteneind staan en in slechts 1 perswee wordt Levy geboren! De blik van verbazing bij zowel Ilona als Mark is geweldig om te zien! Vooral Mark is vol ongeloof. Dit ging echt ongelofelijk snel!
Levy mag lekker bij mama liggen en de verloskundige houdt ondertussen het nabloeden goed in de gaten. De placenta wordt na wat duwen en trekken ook geboren en deze blijkt een “bijplacenta” te hebben. Wat bijzonder om te zien! Levy ligt ondertussen heerlijk relaxt bij mama. Hij wordt redelijk snel aan de borst gelegd en drinkt direct goed. Na een uur is het ergste gevaar voor een nabloeding geweken en wordt Levy gecontroleerd en aangekleed. Alle controles gaan prima en Ilona belt haar ouders dat ze langs mogen komen met grote zus Nola!
Als Nola binnen komt kijkt ze eerst wat argwanend om zich heen, maar zodra ze mama ziet met een baby begint ze te lachen. Voorzichtig raakt ze hem aan. Wat is ze lief voor hem! Als ze op de bank zit wil ze zelfs dat Levy op schoot komt liggen. Met de hulp van oma krijgt ze Levy op schoot en ze aait hem zachtjes over zijn gezichtje. Ik vind het echt bijzonder om te zien dat een meisje van pas 1,5 jaar zo lief en zorgzaam kan zijn. Levy kan zich geen betere zus wensen!
Als Nola even later met haar mama knuffelt ziet ze ineens dat mama haar buik weg is. Ze kijkt naar mama en nog eens naar de buik… En laat zich bovenop mama vallen om voor het eerst sinds weken weer eens echt lekker te kroelen!
Mijn werk zit er weer op en ik ga naar huis. Om half 9 stap ik alweer mijn woonkamer in. Wat is dit ongelofelijk snel gegaan. Ik besluit nog even mijn bed in te kruipen… en als ik een paar uur later wakker wordt is het net alsof ik het allemaal gedoomd heb.
Gelukkig hebben we de foto’s nog!
-Alle personen die herkenbaar in beeld zijn hebben toestemming gegeven voor publicatie-