Begin januari zit ik met Erwin en Eva aan tafel. Ze verwachten eind februari hun eerste kindje en willen de bevalling graag door mij laten fotograferen. De welbekende klik is er direct, wat heel belangrijk is tijdens het fotograferen van zoiets intiems!
Eind januari krijg ik een appje van Eva. Omdat de gynaecoloog denkt dat de baby erg groot is wordt ze 12 februari al ingeleid. Wat spannend! Ik heb die dag shoots gepland staan dus die verzet ik voor de zekerheid. Je weet maar nooit hoe het loopt.
Eva heeft in de dagen en weken erna veel klachten en zit vaak in het ziekenhuis en al snel wordt duidelijk dat ze zelfs al iets ontsluiting heeft. Op 7 februari krijg ik een appje… Ik word nu ingeleid en heb al 2-3cm ontsluiting! Huh? Nu?! Ik sta op het punt om naar een newbornshoot te gaan en ik twijfel of ik wel moet gaan, maar omdat ze verder nog geen weeën heeft ga ik toch. Wel neem ik mijn “vluchttas” mee zodat ik altijd direct door kan naar het ziekenhuis.
Het blijkt niet nodig… Pas de volgende ochtend word ik gebeld door Erwin dat ze 5cm ontsluiting en weeën heeft. Ik besluit geen risico te nemen en direct richting het ziekenhuis te rijden. Dan ben ik in ieder geval op tijd!
Mijn ouders kunnen gelukkig mijn kinderen uit school halen. Mijn man pikt ze daar dan later weer op. Wat een geregel! Gelukkig lukt het en kan ik met een gerust hart weg.
Het is mijn eerste geboortereportage in het ziekenhuis van Delft en ik vind het toch een beetje spannend. Ik weet nooit hoe medisch personeel reageert op mijn komst. Gelukkig word ik op de gang al direct enthousiast begroet. Hee, jij moet de fotograaf zijn! Leuk!
Eva ligt inmiddels aan de weeënopwekkers en heeft een ruggenprik gehad. Het gaat prima zo. Ze voelt in het begin helemaal niets meer, maar langzaam aan begint ze de weeën weer te voelen. Een goed teken! Na een tijdje komt de verloskundige controleren. 4cm ontsluiting! Hè? We vragen ons hardop af of de boel weer dicht kan gaan in plaats van verder open haha! Een domper is het wel. Er wordt besloten de weeënopwekkers hoger te zetten. De weeën worden snel heftiger en Eva weet niet waar ze het zoeken moet. Als de verloskundige weer komt kijken zit ze al op 7cm. Kijk, dat lijkt er meer op!
Het is inmiddels etenstijd en ik besluit wat te gaan eten beneden in het restaurant. Ik ben hooguit 3 kwartier weg en als ik terug kom blijkt Eva al op 10cm ontsluiting te zitten. Wat gaat dat laatste stukje ineens snel!
De baby moet nog iets verder zakken dus Eva moet haar persweeën weg zuchten. Dat is lastig en soms perst ze toch een beetje mee. Eva vindt het laatste stukje echt zwaar, maar Erwin kalmeert haar. Hij is zo lief voor haar!
Uiteindelijk bellen we de zuster… De baby moet er echt uit! Gelukkig komt snel daarna de verloskundige en mag Eva gaan persen. En dat doet ze! Al snel zijn er haartjes te zien en na een half uur persen wordt Bodhi geboren. Wow!! We zijn allemaal een beetje sprakeloos. Wat is Bodhi groot! Maar hij is zo knap! Zowel Eva als Erwin hebben tranen in hun ogen en ik pink zoals altijd ook weer een traantje weg. Wat is het toch weer bijzonder om hierbij te mogen zijn en om te mogen fotograferen.
We zijn allemaal enorm benieuwd naar zijn gewicht… 4615 gram! Dat is echt behoorlijk bij een zwangerschapsduur van 37 weken. De kinderarts komt even kijken of alles wel goed is met Bodhi, maar hij blijkt kerngezond. Hij is gewoon een heerlijke Hollands welvaren knul!
Nadat Bodhi aangekleed is neem ik afscheid. Het zit er weer op! Buiten sneeuwt het dus ik rij rustig naar huis. Wel met een big smile op mijn gezicht… Ik heb echt het mooiste beroep van de wereld!
-Alle personen die herkenbaar in beeld zijn hebben toestemming gegeven voor publicatie-