Op de uitgerekende datum, 16 januari om half 10 ‘s avonds, appt Mandy mij: Het lijkt erop dat ik regelmatige weeën heb… Oh nee! Niet nu! Niet vannacht!
Een paar weken eerder zit ik bij Mandy en Garry op de bank in Hoogvliet. Ik kom om kennis te maken en direct bij binnenkomst merk ik het al. Er is een klik. Wat een leuk gezellig stel is dit. We kletsen honderduit over van alles en nog wat. Dezelfde avond nog krijg ik een mailtje van Mandy dat ze mij definitief bij de bevalling willen hebben. Yes!!
In de weken voor de uitgerekende datum rommelt het flink bij Mandy, maar het wil niet door zetten. Omdat ik in januari 3 geboortereportages heb staan heb ik weinig andere dingen gepland. Ik wil niet het risico lopen dat ik niet kan of veel dingen moet verplaatsen. Er is alleen 1 nacht welke ik niet weg kan… De nacht van 16 op 17 januari slaapt mijn man niet thuis vanwege een training tweedaagse van zijn werk en heb ik dus geen oppas voor mijn kinderen. Maargoed hoe groot is de kans dat ik precies die nacht weg moet?
Het zweet breekt mij uit als ik het appje krijg van Mandy. Ik bel mijn man of hij toch naar huis kan komen. Dat kan echt niet. Shit… Dan zit er niets anders op en moet ik mijn back-up collega appen. Zij appt terug dat zij eigenlijk ook niet kan. Nee!! Nu raak ik pas echt in paniek. Wat nu?! Ergens heb ik nog hoop dat het weer loos alarm is, maar om kwart over 11 appt Mandy dat ze 4cm ontsluiting heeft en dat Garry het bevalbad gaat vullen. Het gaat allemaal best vlot zegt ze. Omdat ze vlakbij wonen bedenk ik me dat ik de kinderen misschien best even alleen kan laten… Ze worden nooit wakker ‘s nachts. Ja dat doe ik. Ik loop naar boven om een ander shirt aan te trekken en kom er dan achter dat mijn oudste zoon nog wakker is. Wat is er mama? Wat ga je doen? Nee nee, dit kan niet. Ik kan ze echt niet alleen laten! Ik geef hem een kus en loop weer naar beneden. Dan doe ik een soort laatste wanhoopspoging en app 2 vriendinnen van mij in de hoop dat er nog eentje wakker is… Eentje reageert! Conny is nog wakker en ik vraag haar of ze op mijn bank wil slapen vannacht. Dat wil ze wel.. Ze komt er direct aan. Wauw!! Wat een vriendin! Ik ben haar zo dankbaar dat ik wel kan huilen, maar daar heb ik geen tijd voor. Ik moet snel naar Hoogvliet!
Als ik iets na 12 uur ‘s nachts bij Mandy en Garry de woonkamer binnen kom hangt er een gezellige en ontspannen sfeer. De verloskundige heeft een student mee en zij zal grotendeels de bevalling doen. Garry is bijna klaar met het vullen van het bad en Mandy kletst nog gezellig met ons mee tussen de weeën door. Vrij snel daarna zakt ze in de bevallingsroes. Ze heeft weeën, maar we merken er vrij weinig van. Ze is zo kalm en rustig. Ze zucht een beetje, maar dat is het. Soms weten we niet eens zeker of ze een wee heeft, maar als de verloskundige en ik dat ons hardop afvragen roept Mandy: Jawel hoor! En of ik weeën heb!
Rond half 3 is er controle en heeft Mandy volledige ontsluiting en persdrang. Na een paar persweeën wordt er om 02.51 in alle rust een prachtig meisje geboren. Vayenne! Mandy is zo blij! Hoi meisje! Wat ben je mooi! Vayenne begint meteen hard te huilen. Waarschijnlijk wordt Ayden, de zoon van Mandy en Garry wakker van het gehuil van de baby. Garry haalt hem van boven en als hij beneden komt kijkt Ayden enthousiast de kamer in: Hallo!! roept hij. Haha alsof het helemaal niet gek is een huis vol mensen en een bad middenin de nacht!
Ayden komt aan de rand van het bad staan en kijkt nieuwsgierig naar zijn zusje. Met zijn knuffel in zijn handen raakt hij niet uitgekeken. Het is zo lief om te zien!
Omdat in bad niet goed bekeken kan worden hoeveel bloed Mandy verliest moet ze uit het bad. Vayenne wordt op de blote borst van papa gelegd en begint meteen te duimen. Ayden gaat ook bij papa zitten en wil alles weten. Hij is er van overtuigd dat de baby ook melk uit zijn borst kan gaan drinken dalijk en daar hebben we een hele discussie over samen. Haha, wat een heerlijk ventje! Hij geeft zijn knuffel aan zijn zusje. Ik smelt helemaal weg!
Na de controles bij Mandy is het tijd om de navelstreng door te knippen. Ik maak een mooie foto van Vayenne nog aan de placenta vast. Dit blijft zo bijzonder om te zien! Na het doorknippen mag ze aan de borst bij mama. Weer komt Ayden alles nieuwsgierig bekijken onder het genot van een beschuitje!
Na de controles van Vayenne en het wegen besluit ik om naar huis te gaan. Het is inmiddels 04.20 uur… Zou alles thuis goed gegaan zijn?
Eenmaal thuis schrikt Conny wakker. Het is prima gegaan allemaal. Wat ben ik blij dat ik uiteindelijk gewoon zelf deze mooie bevalling kon fotograferen en wat ben ik haar dankbaar!