Na mijn oproep over geboortefotografie reageerden er heel veel mensen. Angelique was de eerste die mailde en op de een of andere manier voelde ik direct een klik. Mijn gevoel bleek juist te zijn toen ik op een woensdagavond bij hun aan tafel schoof voor een gesprek. Wat een leuk gezin! Hun dochter Esmee rende vrolijk door de kamer en liet mij vol trots de kerstboom zien. Het was zo gezellig dat ik pas een paar uur later weer in de auto stapte terug naar huis. Ik had er helemaal zin in!
De baby van Barry en Angelique bleek erg eigenwijs en de uitgerekende datum verstreek. Zelfs na een aantal strip pogingen gebeurde er niets. Angelique was het behoorlijk zat en uiteindelijk werd er een datum geprikt waarop de bevalling ingeleid zou worden. Woensdag 20 januari zou het gaan gebeuren!
Gek genoeg was ik niet zo gespannen als de vorige keer. We hadden afgesproken dat ze mij zouden appen als de weeën goed op gang waren gekomen. Ik weet als geen ander hoe snel een 2de bevalling kan gaan dus ik wilde er op tijd bij zijn! Rond half 4 krijg ik een appje van Barry. Angelique heeft eindelijk goeie weeën dus of ik langzaam aan die kant op wil komen. Ik spring direct de auto in en stap iets over 4 het Maasstad ziekenhuis binnen. Een record! Angelique ligt nog op de gewone verpleegafdeling, want de verloskamers liggen vol. Als ik de kamer binnen stap puft ze net een wee weg. Dat klinkt goed! De weeën komen heel regelmatig en Angelique en Barry zijn bang dat de ontsluiting al te ver gevorderd is voor een ruggenprik. Iets wat Angelique toch wel graag wil. Barry gaat maar weer eens navragen bij de zusters hoelang het nog gaat duren… En uiteindelijk mag Angelique naar de verloskamers.
Eenmaal daar wordt er een infuus geprikt en probeert de zuster om de ring van Angelique dr vinger te halen (wat niet lukt!). Angelique vangt zittend de weeën op en dat doet ze zo ongelofelijk goed! Barry wrijft tijdens een wee over haar rug en ze puft heel gemoedelijk de weeën weg. Het gaat volgens het boekje! Angelique blijkt op 5cm ontlsuiting te zitten en omdat de anesthesist te druk is om naar de verloskamers toe te komen, moeten ze 2 verdiepingen lager naar de anesthesist toe om een ruggenprik te halen. Ik besluit een broodje te gaan halen. Dit kan nog wel even gaan duren! Vlak voor ik weg ga zeg ik gekscherend tegen Angelique dat ze de volgende keer dat ik haar zie in ieder geval geen pijn meer heeft! Wat een heerlijk vooruitzicht moet dat zijn!
Ik haal een broodje in de broodjeswinkel bij de ingang, maar het smaakt me niet. Ik gooi uiteindelijk de helft weg en ga snel weer naar boven. Ik ben te bang om iets te missen! Als ik de verloskamer binnen kom is deze nog leeg. Ze zijn er nog niet… Hmmm gek. Zo lang duurt dat toch niet?
Het duurt en het duurt… Het is inmiddels 7 uur geweest en Angelique is al ruim een uur weg! Het zit me niet lekker… Net voor ik aan de zusters wil vragen wat er aan de hand is zwaait de deur open. Angelique komt kreunend van de pijn de kamer binnen gereden. Barry kijkt zorgelijk… Wat is hier nou aan de hand?! Ik vraag fluisterend wat er met de ruggenprik is gebeurd. Deze blijkt niet goed gezet… Angelique had teveel weeën waardoor hij niet goed gezet kon worden. Ondertussen roept ze dat het zo’n pijn doet en dat dit moet stoppen. De verloskundige voelt… Nou je hebt 10cm hoor en je mag persen! He?! Zowel Barry als Angelique zijn overdonderd. Angelique weet van de shock niet meer hoe ze moet persen. Een hele lieve zuster kalmeert en helpt haar. Mijn hartslag gaat zo snel dat ik mezelf moet dwingen om rustig adem te halen. Wat gaat dit snel!
Angelique heeft door hoe ze moet persen en dan gaat het zo ongelofelijk snel! Al na de eerste keer persen zijn er haartjes te zien. Nieuwsgierig kijk ik mee. Tijdens de vorige geboortereportage ging dit niet omdat het te snel ging. Wat ziet het er mooi uit! Wat een wonder! Wat bijzonder dat ik hier weer bij mag zijn! Ik blijf foto’s schieten en na slechts 8 minuten persen wordt er een gezond meisje op Angelique haar buik gelegd. Ze heet Fleur en ze is direct zo tevreden! Ik betrap mezelf weer op de nodige tranen, maar als ik rond kijk zie ik dat iedereen tranen weg aan het vegen is. De ontlading is enorm!
De navelstreng wordt doorgeknipt en vrijwel direct wordt de placenta geboren. Het klinkt misschien gek, maar wat een prachtige dikke placenta! Angelique zegt dat ze er wel wat kipnuggets in ziet hahaha! De zuster vouwt de placenta om waardoor je de aderen goed ziet lopen. Het lijkt wel een boom… Ik maak er foto’s van en ook Barry staat er vol verwondering naar te kijken.
Ondertussen ligt Fleur tevreden te duimen. Ze heeft duidelijk trek, maar is heel tevreden zo met haar duimpje. Barry besluit Esmee te halen die samen met de opa’s en oma’s in de wachtkamer zit te wachten. Esmee rent de verloskamer in kijkt even bij haar zusje en wil direct de opa’s en oma’s erbij halen. Ze is zo trots en zo ontzettend lief voor haar zusje! Als Fleur even begint te huilen geeft ze zelfs haar knuffeltje aan haar. Ik smelt. Fleur kan zich geen lievere zus wensen! Ook tijdens de controles helpt Esmee de zuster graag mee en ze houdt alles in de gaten. De opa’s en oma’s zijn ook zichtbaar trots. Wat een prachtige warme familie!
Na Fleur haar eerste flesje besluit ik dat het genoeg is geweest. De camera’s van de opa’s en oma’s draaien overuren en ik heb alle belangrijke momenten erop staan. Ik neem met een goed gevoel afscheid en loop nog net niet huppelend de lege hal van het ziekenhuis door. I did it again!! Wat ben ik blij dat alles goed gegaan is! Dit wil ik vaker, veel vaker gaan doen!!
To be continued… 😉
-Alle personen die herkenbaar in beeld zijn hebben toestemming gegeven voor publicatie-
